คำอธิษฐานจิต


คำอธิษฐานจิต
      ด้วยบุญทุก ๆ บุญตั้งแต่ปฐมชาติ ปฐมกัปจนถึงบุญปัจจุบัน (ที่กำลังจะทำ) จงมารวมกันที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ให้ เป็นดวงบุญใส ๆ ด้วยบุญนี้ ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้บริสุทธิ์ กาย วาจา ใจ ให้ได้ที่สุดแห่งรูปสมบัติ ที่สุดแห่งทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ได้ที่สุดแห่งอายุ วรรณะ สุขะ พละ ปฏิภาณ ธนสาร บริวารสมบัติ ให้ได้ที่สุดแห่งลาภ ยศ สรรเสริญ สุข มรรคผลนิพพาน และวิชชาธรรมกาย ให้ได้สร้างความดีทุกอนุวินาทีตั้งแต่เกิดจนกระทั่งละโลก ทุกภพทุกชาติ ความชั่วบาปอกุศลใด ๆ ขออย่าได้คิด อย่าได้พูด อย่าได้ทำเลย แม้เพียงนิดเดียว ตั้งแต่เกิดจนกระทั่งละโลก ทุกภพทุกชาติ ให้ข้าพเจ้าระลึกชาติได้ตั้งแต่เกิด ระลึกได้สุดสายธาตุสายธรรม ถูกต้องร่องรอยตรงตามความเป็นจริงทุกประการ
ให้ มีไหวพริบ ปฏิภาณเป็นเลิศ มีดวงปัญญาสว่างไสว ดวงปัญญาเป็นเลิศ สามารถแก้ปัญหาให้ทุกอย่าง และตอบทุกคำถามได้ ให้ผู้ฟังคลายความสงสัยเกิดดวงปัญญา เป็นสัมมาทิฐิบุคคล
ให้ได้สมบัติอจินไตย สมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่องเอาไว้ใช้สร้างบารมีไม่รู้จักหมดสิ้น
ให้ ได้เกิดเป็นชาย ได้กายมหาบุรุษได้บวชตั้งแต่เยาว์วัย บวชตลอดชีวิต ทุกภพทุกชาติ ตราบถึงที่สุดแห่งธรรม ให้รู้แจ้งแทงตลอดในศาสตร์ทั้งปวง ทั้งทางโลกและทางธรรม ให้เก่งชำนาญ เชี่ยวชาญในทุกชาติทุกภาษา ทั้งฟังพูดอ่านเขียน ให้ได้อยู่ในแวดวงผู้เป็นบัณฑิต นักปราชญ์ ได้อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เอื้ออำนวยต่อการประพฤติ ปฏิบัติธรรม สร้างบารมีได้อย่างเต็มที่เต็มกำลัง ตั้งแต่เกิดจนกระทั่งละโลกทุกภพทุกชาติ ให้ข้าพเจ้าเป็นผู้รักการทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา สร้างบารมี ให้ข้าพเจ้ากล้าคิด กล้าพูด กล้าทำความดี อย่างไม่มีข้อแม้ข้ออ้างเงื่อนไข
ขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้ไปตัดรอนการสร้างความดี สร้างบารมีของใคร และขออย่าให้ใครมาตัดรอน ขัดขวางการสร้างบารมีของข้าพเจ้า
ขอให้ข้าพเจ้ามีน้ำใจช่วยเหลือผู้อื่น สนับสนุนทั้งกำลังแรง กำลังทรัพย์ในการทำความดี สร้างบารมี ของผู้คน มีความกระตือรือร้นในการช่วยเหลือกิจการงานส่วนรวม
หมวดการปฏิบัติธรรม
ให้ข้าพเจ้าขยันนั่งธรรมะ มีความเพียรสม่ำเสมอทุกวัน ปฏิบัติถูกวิธี มีดวงตาเห็นธรรม บรรลุพระธรรมกายได้สะดวกง่ายดาย ตั้งแต่เยาว์วัยทุกชาติ ได้เข้าถึงพระในตัว ให้เป็นผู้ที่ตัดใจเข้ากลางได้ง่าย นั่งธรรมะคราใดขออย่าให้คน สัตว์ สิ่งของ มารบกวนข้าพเจ้า และขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้ไปรบกวนใครในขณะปฏิบัติธรรม
ธรรมอันใดที่พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกายและคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ท่านได้บรรลุก็ขอให้เราได้บรรลุธรรมนั้น ให้ได้ที่สุดแห่งวิชชา 3 วิชชา 8 อภิญญา 6 ปฏิสัมภิทาญาณ 4 วิโมกข์ 8 และจรณะ 15 อย่างรวดเร็วง่ายดาย มีดวงปัญญาสว่างไสว รู้ญาณแม่นยำ สามารถทำวิชชาได้ละเอียด คล่องแคล่วเชี่ยวชาญ ร่วมกับมหาปูชนียาจารย์ ตั้งแต่เกิดจนกระทั่งละโลกทุกภพทุกชาติ
ให้ได้สร้างบารมีซ้อนสนิทไปกับหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยายทุกชาติไปทุกภพทุกชาติ
ขอให้บุญศักดิ์สิทธิ์ส่งผลในปัจจุบัน บาปศักดิ์สิทธิ์ไม่มีโอกาสส่งผล อุปสรรคต่าง ๆ นานาในชีวิต ให้มลายหายสูญ บุญศักดิ์สิทธิ์เกื้อกูลให้ชีวิตบริบูรณ์ตลอดไป
ขอให้หยุดใจได้สนิทตลอดเวลา เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย ทุกชาติ ตั้งแต่เยาว์วัย
ขอให้พึ่งตนเองได้และเป็นที่พึ่งของผู้อื่นได้
ขอให้มีเวลาและมีโอกาสปฏิบัติธรรมระยะสั้น ระยะยาวบ่อย ๆ ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ว่านอนสอนง่าย ไม่มีทิฐิมานะ ไม่ดูถูกเหยียดหยามใคร มีความเคารพเป็นเลิศ มีความอดทนเป็นเลิศ มีความกตัญญูเป็นเลิศ
หมวดสุขภาพ ร่างกาย
ขอให้ข้าพเจ้าร่างกายแข็งแรงอายุยืนยาว (มากกว่าอายุขัยเฉลี่ยของมนุษย์ยุคนั้น ๆ อายุยืนแล้ว เอาไว้ใช้สร้างบารมี) ไม่ เจ็บ ไม่ป่วยไม่ไข้ ไม่ปวด ไม่เมื่อย ให้ตาดี หูดี ฟันดี การรับกลิ่นดี ยิ่งแก่ยิ่งมีมหาสติมหาปัญญา ช่วยเหลือตนเองได้ช่วยเหลือผู้อื่นได้ เห็นพระใส ๆ ในตัว อัคคี ภัย โจรภัย ราชภัย ภัยทุกชนิดอย่าได้มากล้ำกราย วิบัติบาปศักดิ์สิทธิ์ ขอให้มลายหายสูญ ให้พบปะเจอะเจอแต่สิ่งที่ดีงาม คนดีๆ ของดีๆ ที่จะนำพาชีวิตให้เจริญรุ่งเรืองยิ่ง ๆ ขึ้นไป
     ขออย่าให้ใครมาทำร้ายข้าพเจ้า ขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้ทำร้ายใคร,
  ขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้ฆ่าใคร ขอให้ใครอย่าได้มาฆ่าข้าพเจ้า และขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้ฆ่าตัวเอง
ขออย่าให้ใครมาเบียดเบียนข้าพเจ้า และขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้เบียดเบียนใคร
ให้มีกลิ่นแก่นจันทร์ออกจากตัว กลิ่นดอกบัวออกจากปาก
คนสัตว์สิ่งของที่ใกล้หมดบุญขออย่าได้เข้าใกล้
ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ไม่โกรธ ไม่หงุดหงิดเลยตลอดชีวิตทุกภพทุกชาติ
หมวดวาจา
ขอให้ข้าพเจ้าได้ยิน ได้ฟัง ได้เห็น แต่สิ่งที่ทำให้เราสบายใจ เรื่องเย็น ๆ
ขอให้มีปิยวาจาเป็นเลิศ พูดจา ถูกอกถูกใจพระทัยทั้งมนุษย์ เทวา มหาชน ใครเห็นหรือได้ยินเสียงข้าพเจ้าให้ได้เข้าถึงพระธรรมกาย
ขอให้ได้พูดแต่สิ่งที่เชื่อมความรัก ความสามัคคี ไม่ทำให้ใคร หรือหมู่คณะใดแตกแยก
ให้ เรามีทั้งน้ำคำที่ไพเราะและน้ำใจที่จะช่วยเหลือเกื้อกูลเพื่อนมนุษย์เป็นอัต ถจริยา คือเสนอตัวเข้าไปช่วยเหลือเกื้อกูลเขาก่อน แม้เขาจะไม่ได้ขอร้องก็ตาม สิ่งอะไรที่จะเป็นประโยชน์ก็จะเกื้อกูลบำเพ็ญอัตถจริยา ให้สมบูรณ์
ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ว่านอนสอนง่าย ไม่มีทิฐิมานะ ขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้ดูถูก เหยียดหยามใคร ให้มีความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นเลิศ มีความเคารพเป็นเลิศ มีความกตัญญูเป็นเลิศ มีความอดทนเป็นเลิศ
ให้ฟังพูดอ่านเขียนได้คล่องแคล่วได้ทุกชาติ ทุกภาษา
ขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้นินทาใคร และขอให้ใครอย่าได้มานินทาข้าพเจ้า
ขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้ยินดีในคำพูด การกระทำ ของคนชั่ว คนพาล
หมวดจิตใจ
ขอให้ข้าพเจ้ามีจิตใจผ่องใส ไม่โกรธ ไม่หงุดหงิดใครเลย ตลอดชีวิตทุกภพทุกชาติ
ขอให้ข้าพเจ้ามีกำลังกายที่เข้มแข็ง กำลังใจที่แข็งแกร่ง เพิ่มขึ้นทุกวันในการสร้างบารมีอย่างไม่สิ้นสุด
ขอให้ข้าพเจ้าเป็นที่รัก เคารพ ศรัทธา เมตตา ของมนุษย์ เทวา มหาชน
ให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ไม่ประมาท ไม่ชะล่าใจในการดำเนินชีวิต (ในวัยอันแข็งแรง ในสมบัติ) คิด สอนตนเองได้ตั้งแต่เกิด ถึงพร้อมด้วยมงคลชีวิตครบถ้วนทุกประการ หาทรัพย์ได้ให้ใช้ทรัพย์เป็นประโยชน์ในปัจจุบัน อนาคต สัมปรายภพ ให้บุญเกิดขึ้นตลอดเวลา
ขอ ให้ใจเราใส ๆ เกลี้ยงเกลา ปราศจากอุปกิเลส ให้ใจเยือกเย็น ให้ใจใส ให้บุญรักษา ทั้งหลับตื่น นั่ง นอน ยืน เดิน ให้ใจแช่มชื่นสว่างไสว เห็นธรรมกาย เป็นธรรมกาย ชัดใส กระจ่างอยู่ในกลางกายชัด ให้ใจใส ๆ
ให้หลับในอู่แห่งทะเลบุญทุกวัน
หมวดทำหน้าที่กัลยาณมิตร
บาป อกุศลที่เราทำผ่านมาให้ละลายหายสูญ อย่าได้บังเกิดขึ้นอีกเลย ให้จิตใจของเราชุ่มฉ่ำ อยู่ด้วยบุญกุศล ด้วยทาน ศีล ภาวนา บุญกิริยาวัตถุ 3 ประการ 10 ประการ หรืออธิกุศลต่าง ๆ ที่ยิ่งๆ ขึ้นไป
ให้ เราสอนตัวเองได้ สอนผู้อื่นได้ ให้สั่งสมบุญ สั่งสมบารมี ละชั่ว ทำความดี ทำใจให้ผ่องใส ให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป ทั้งด้วยตัวเอง และก็จะไปชวนคนอื่นเขาทำด้วย ใครมาอยู่ใกล้ ๆ เรา เราก็จะชักชวนให้เขาทำแต่สิ่งที่ดีงาม โดยไม่หวดหวั่นต่ออุปสรรคอันใด จะไม่สนอกสนใจในสิ่งที่เขาแสดงออกมา ซึ่งดูแล้วเหมือนกับว่าไม่เห็นด้วยกับเราก็ดี โต้แย้งก็ดี แต่เราก็จะทำหน้าที่ของเราให้สมบูรณ์ไปเรื่อย ๆ ในทุกหนทุกแห่ง
ให้ครอบครัวของเราอยู่เย็นเป็นสุขเป็นครอบครัวแก้วครอบครัวธรรมกาย ครอบครัวตัวอย่างของโลก ให้ครอบครัว วงศ์ตระกูล เป็นสัมมาทิฐิบุคคล ประกอบสัมมาอาชีวะ ให้ได้พ่อดี แม่ดี ให้ได้ลงมาเกิดพร้อมกับหมู่คณะ หลวงปู่ หลวงพ่อคุณยาย ในช่วงวัยที่เหมาะสมกับตนเอง
ให้ข้าพเจ้าเป็นที่รักของมนุษย์ของเทวดา นาคยักษ์ คนธรรพ์ กุมภัณฑ์ อสูรกาย สรรพสัตว์ทั้งหลาย ให้มีบุญพิเศษที่จะทำให้มีกำลังอันสูงส่งในการสร้างบารมีและการทำหน้าที่ เป็นผู้นำบุญ ให้มีวาจาศักดิ์สิทธิ์ มีฤทธิ์ มีเดช มีอานุภาพ จะไปชักชวนแนะนำผู้มีบุญท่านใดให้เขาเกิดกุศลศรัทธาเลื่อมใสในพระรัตนตรัย ทุ่มใจมาสร้างมีกับเราทุกคน
ใครเข้าใกล้ให้มีแต่บัณฑิตนักปราชญ์ (ขอให้อยู่ในแวดวงบัณฑิตนักปราชญ์ ผู้มีปัญญา)
ให้ เป็นต้นบุญ ผู้นำบุญยอดนักสร้างบารมี มีหัวใจไร้ขอบเขต ไร้ข้อแม้เงื่อนไข ให้งานสร้างบารมีทุกโครงการของหลวงพ่อสำเร็จเป็นอัศจรรย์
ขอให้ข้าพเจ้าได้เป็นผู้มีบุญบารมีแก่ ๆ สมบูรณ์พร้อมไปด้วยมนุษย์สมบัติ มหาเศรษฐีวงบุญพิเศษ ผู้เป็นกำลังหลักของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ยังไม่มาถึงหลวงพ่อ ให้ข้าพเจ้าได้พบเจอ ได้ดูแลเป็นกัลยาณมิตร ชักชวนมาสร้างบารมี ทำความปรารถนาของหลวงพ่อให้สำเร็จ ในทุกโครงการบุญ เป็นอัศจรรย์
ขอ ให้ข้าพเจ้าสะดวกสบายในการสร้างบารมี มีอุปกรณ์ในการสร้างบารมีเต็มที่สมบูรณ์ สามารถสร้างบารมีอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ทั้งมียานพาหนะสะดวกรวดเร็ว อุปกรณ์เครื่องใช้ต่างๆ ให้สมบูรณ์พร้อม บริวารที่ถูกอกถูกใจเข้าใจรู้ใจ รอบตัว เพื่อให้งานของหลวงพ่อสำเร็จ ๆ ๆ
ขอให้ข้าพเจ้าสุขกาย สุขใจ ในการสร้างบารมี
ขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้ไปทำร้ายใคร ด้วยกาย วาจา ใจ และขออย่าให้ใครมาทำร้ายข้าพเจ้าด้วยกาย วาจา ใจ เช่นกัน
ขอให้ข้าพเจ้าเป็นกำลังหลักในการสร้างบารมีในทุกโครงการพระเดชพระคุณหลวงพ่อ โดยเฉพาะการทำวิชชาปราบมารประหารกิเลส
หมวดเมื่อละโลก
ให้ ผลบุญของเรานี้ ไปเป็นวิมานที่สวยงามอยู่ในสุคติโลกสวรรค์ ไปเป็นบริวารที่มากมายสำหรับอำนวยความสะดวกในชีวิตของสุคติภพ ไปเป็นสวน เป็นสระ เป็นประติมากรรม ไปเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่จำเป็นอยู่ในสุคติโลกสวรรค์ ไปเป็นราชรถ ไปเป็นอาหารทิพย์ ไปเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเกื้อกูลให้สมบูรณ์ไปด้วยอายุ วรรณะ สุขะ ยศ และอธิปไตยอันเป็นทิพย์ อายุ วรรณะ สุขะ พละ ปฏิภาณ ให้สมบูรณ์ทุกอย่าง รูปทิพย์ เสียงทิพย์ กลิ่น รส สัมผัสอันเป็นทิพย์ก็ให้บริบูรณ์
เมื่อเป็นชาวสวรรค์แล้ว อย่าได้ให้เรามีความประมาท ไม่ไปสนุกสนานเพลิดเพลินเยี่ยงเทวบุตร เทพธิดาทั้งหลาย แต่ก็ขอให้เป็นการเปลี่ยนสถานที่ทำงานสร้างบารมี ด้วยการประพฤติปฏิบัติธรรม เหมือนมหาปูชนียาจารย์ของเราที่ท่านได้ละสังขารไปแล้วแม้อยู่ในสุคติโลก สวรรค์ ก็ยังใช้แดนทิพย์อันประเสริฐนั้นแสวงหาหนทางที่จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรมตลอด ไม่ได้ว่างเว้นเลย แม้แต่อนุวินาทีเดียว ท่านเป็นต้นบุญต้นแบบ วางเนติแบบแผนเอาไว้ให้กับเรา เมื่อเราขึ้นไปแล้ว เราก็จะทำอย่างนั้น แม้ อยู่ในบนพื้นมนุษย์ เราก็จะไม่ประมาท ไม่ชะล่าใจเหมือนชีวิตที่ผ่านมา บางท่านชีวิตที่ผ่านมา แม้เกิดความรู้สึกว่าเราก็ไม่ได้ประมาท แล้วเราก็ไม่ได้ชะล่าใจ ให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ทำมาอย่างเต็มกำลัง สุดชีวิต ทุ่มชีวีสร้างบารมีมาตลอดก็ตาม ก็จะต้องอธิษฐานซ้ำว่าให้เราได้สร้างความดียิ่งกว่าเดิมเข้าไปอีก ตอกย้ำซ้ำเดิมเข้าไปอีก
เมื่อถึงคราวหมดอายุขัย ให้มีจิตผ่องใส มีสติสัมปชัญญะบริบูรณ์ รู้วันเวลาละสังขาร สามารถตายก่อนตาย ถอดกายไปก่อนได้ ขอให้เกิดใหม่ด้วยกายเทพบุตร มีบริวารมากมายหลายล้านโกฏิ มารับข้าพเจ้าเพื่อเวียนประทักษิณ รอบมหาธรรมกายเจดีย์ กลับสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ เขตพระบรมโพธิสัตว์ ได้อย่างสง่างามให้ได้ตายก่อนตาย ละโลกไปอย่างมีสติ
เมื่อ ลงมาอีกครั้ง ขอให้สามารถพิจารณาปัญจมหาวิโลกนะได้ คือ กาล ทวีป ประเทศ ตระกูลและมารดา ให้เกิดในตระกูลของพระเจ้าจักรพรรดิ มีสติตั้งแต่ก่อนลงสู่ครรภ์ ระหว่างอยู่ในครรภ์ และเมื่อออกจากครรภ์ ให้สามารถพูดได้ระลึกชาติได้ สร้างทานบารมีได้ตั้งแต่เกิด
ขอให้ได้สร้างบารมี ไปกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย กับหมู่คณะ ไปตลอดทุกภพทุกชาติ อย่าได้พลัดกันเลย
หมวดพระภิกษุ
ขอให้บำเพ็ญเนกขัมบารมีให้ได้ตลอดรอดฝั่งอย่าได้มีอุปสรรคใด ๆ เกิดขึ้นมาขัดขวางในหนทางแห่งการสร้างบารมี สิ่งที่เป็นข้าศึกต่อการกุศลต่อพรหมจรรย์ ให้ละลายหายสูญไปให้หมด จะศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ให้รู้แจ้งเห็นแจ้งแทงตลอด แตกฉานทั้งปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ จะเทศนาก็ให้แสดงธรรมไพเราะเบื้องต้น ท่ามกลาง เบื้องปลาย บริสุทธิ์บริบูรณ์ ทั้งอรรถทั้งพยัญชนะ ใครได้ยินได้ฟังธรรมก็ให้เกิดความปิติเลื่อมใส ขนพองสยองเกล้า ให้ดีอกดีใจ บรรลุธรรมาพิสมัยกันทุก ๆ คน ....
ขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้ยินดีในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ธรรมารมย์ สิ่งล่อลวงของพญามาร อย่าได้เจอะเจอ อย่าได้เข้าใกล้
หมวดความร่ำรวย
ให้ ได้เป็นบรมเศรษฐี มีสมบัติอจินไตย สมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง ตั้งแต่เกิด เอาไว้ใช้สร้างบารมีอย่างไม่รู้หมดสิ้น สามารถเลี้ยงคนได้ทั้งชมพูทวีป
ให้ ได้สมบัติอัศจรรย์พลันบังเกิดในปัจจุบันทันใช้สร้างบารมีในชาตินี้อย่าง สะดวกสบาย อย่างง่ายดาย ให้สมบัติใหญ่ไหลมาเทมาทุกวันทุกคืน ทั้งวันทั้งคืน ทั้งหลับทั้งตื่นทั้งนั่งนอนยืนเดิน ให้หมดหนี้หมดสิน เหลือกิน เหลือใช้ เหลือไว้สร้างบารมี จะประกอบธุรกิจการงานอันใดก็ให้ประสบความสำเร็จเป็นอัศจรรย์ ให้ซื้อง่ายขายคล่องกำไรงามเป็นมหาเศรษฐีผู้ใจบุญ ค้ำจุนพระพุทธศาสนา ประดุจท่านอนาถบิณฑิกะเศรษฐี และมหาอุบาสิกาวิสาขา
เมื่อทำบุญแล้ว ขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้มีความเสียดายเลย แม้แต่นิดเดียว ทานที่ทำไว้ดีแล้วขอให้ตัดขาดจากใจ ให้มีแต่มหาปลื้มปิติ ก่อนทำ ขณะทำ หลังทำบุญ นับครั้งไม่ถ้วน อย่าได้โกรธ หงุดหงิด เลย ตลอดช่วงเวลา, ทานที่ทำแล้วให้เป็นบุญต่อบุญ สมบัติต่อสมบัติ, ให้ได้เชื่อมสายสมบัติกับหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยายได้สำเร็จ เชื่อมได้ไม่รู้จักหมดจักสิ้น
ความตระหนี่อย่าได้มีในใจของความข้าพเจ้าเลยแม้แต่นิดเดียวทุกภพทุกชาติ
ให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ที่ว่านอนสอนง่าย ไม่ดื้อ ไม่มีทิฐิมานะ
ให้ ได้เป็นประธานกองสร้างมหาทานบารมีในทุก ๆ บุญ ทุก ๆ วันทุกๆ ชาติ เช่น การสร้างพระธรรมกายประจำตัว บุญถวายภัตตาหาร บุญคิลานเภสัช เพื่อการรักษาอาการป่วยของพระภิกษุ ถวายปัจจัยบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงพ่อ อย่าได้ตกบุญใดเลย สักบุญเดียว มีทรัพย์ให้คิดทำบุญ บุญทุกบุญในโครงการพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ขอให้ข้าพเจ้าทำอย่างเต็มที่ สุดกำลัง เป็นผู้ที่คิดก่อน ทำก่อน พูดก่อน จนโครงการสำเร็จเป็นอัศจรรย์
       ขอให้มีเนื้อนาบุญอันเลิศมารับทานของข้าพเจ้าทุกครั้ง ทานของข้าพเจ้าขอให้เป็นทานอันเลิศ ที่ละเอียด ประณีต และให้ข้าพเจ้าได้แต่ของที่เลิศ ที่ประณีต
หมวดความสำเร็จ
ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ที่ชนะพญามาร เป็นผู้ที่พญามารปิดรู้ปิดญาณไม่ได้ ตัดรอนกำลังใจไม่ได้ ตัดรอนบุญบารมีไม่ได้ กดธาตุธรรมให้ตกต่ำไม่ได้ ตัดรอนชีวิตไม่ได้ ตัดรอนสายสมบัติไม่ได้
ให้ข้าพเจ้ามีแต่คำว่าสำเร็จ คำว่ามี คำว่าได้ คำว่าไม่สำเร็จ ไม่มี ไม่ได้ ขออย่าได้รู้จัก
ขอ ให้ข้าพเจ้าอย่าได้ถอยหลังกลับ อย่าได้หันกลังกลับในการสร้างบารมีให้ได้บุญบารมีให้มากยิ่ง ๆ ขึ้นไป อย่าได้น้อยใจใคร อย่าท้อใจ อย่าแค้นเคืองใคร และอย่าวิตกกังวล ให้มีกำลังใจเข้มแข็ง แข็งแกร่ง เพิ่มขึ้นยิ่ง ๆ ขึ้นไปในทุก ๆ วัน ในการสร้างบารมี
ขอให้พึ่งตนเองได้ และเป็นที่พึ่งของผู้อื่นได้
ขอให้บารมี 30 ทัศ เต็มเปี่ยมบริบูรณ์
ขอให้บุญศักดิ์สิทธิ์ส่งผลในปัจจุบัน บาปอกุศลใด ๆ ที่กระทำผิดพลาดพลั้งไปในอดีต ให้ลืมให้หมด อย่าได้ทำอีก
      ขออย่าให้ใครมาอิจฉาริษยาข้าพเจ้า และขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้อิจฉาริษยาใคร
   ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ไม่ประมาทไม่ชะล่าใจในการดำเนินชีวิต
     ขออย่าให้ใครมาได้อยากได้ของ ของข้าพเจ้าและขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้อยากได้ของ ของใคร
ให้มีศรัทธามั่นคงในพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย
อย่าได้น้อยใจใคร และใครอย่าได้น้อยใจข้าพเจ้า
ให้สร้างบารมีได้อย่างสะดวกสบาย
  ขอให้ข้าพเจ้าได้อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เอื้ออำนวยต่อการประพฤติปฏิบัติธรรม สร้างบารมีได้อย่างเต็มที่เต็มกำลัง
ขอให้ชีวิตข้าพเจ้าสมบูรณ์ไปด้วยมงคลชีวิต 38 ประการ คือการไม่คบคนพาล คบแต่บัณฑิต
อุปสรรคต่าง ๆ นานาในชีวิตให้มลายหายสูญ
  ขอให้ข้าพเจ้าอย่าได้ไปติดใจในความผิดพลาดของผู้อื่น มีน้ำใจ ให้อภัยได้ง่าย อย่าได้โกรธใคร ไม่ไปทำร้ายใคร ไม่ตัดใจจากใคร แต่จะทำสิ่งที่เชื่อมความรักความสามัคคีให้เกิดแก่หมู่คณะ ขอให้มีใจเกลี้ยง ๆ ใส ๆ สบาย ๆ ไม่เอาเรื่องเอาราวกับใคร
หมวดเดินทาง
   จะเดินทางไกลก็ให้บุญหล่อเลี้ยงรักษา ไปแห่งหนตำบลใด ให้ปลอดภัย ให้ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีเยี่ยม ในทุกสถานที่ ให้ปลอดภัย อัคคีภัย โจรภัย ราชภัย ภัยทุกชนิด อย่าได้มากล้ำกราย ให้พบปะแต่สิ่งที่ดีงาม ที่จะนำชีวิตไปสู่ความเจริญรุ่งเรือง ให้มียานพาหนะที่รวดเร็ว เดินทางสะดวกปลอดภัยในทุกเมื่อ
ทานของข้าพเจ้า ขอให้เป็นของเลิศ ละเอียดประณีต ของมือหนึ่ง
เสร็จแล้วก็แผ่เมตตา โดยรวมบุญก่อน ด้วยบุญทุกๆบุญตั้งแต่ปฐมชาติ ปฐมกัป จนถึงปัจจุบันจงมารวมกันที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ให้ เป็นดวงบุญใส ๆ ด้วยบุญนี้ ขออาราธนาพระธรรมกายของหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย ได้โปรดอุทิศบุญนี้ให้กับคู่กรรมคู่เวรของข้าพเจ้าทั้งหมด (ที่เราได้พลั้งพลาดไปล่วงเกินทางกาย วาจาใจ ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ เจตนาหรือไม่เจตนา ทั้งต่อหน้าก็ดี ลับหลังก็ดี) เมื่อได้บุญแล้ว ก็ขอให้เป็นอโหสิกรรม ตัดรอนวิบากกรรมของข้าพเจ้าทั้งหมด
แผ่บุญให้กับสรรพสัตว์ทั้งหลาย ที่เกิดในกำเนิดทั้งสี่ ตลอดแสนโกฏิจักรวาล อนันตจักรวาล ที่เป็นสุขน้อย ให้มีสุขมาก ที่มีสุขมากให้มากยิ่ง ๆขึ้นไป ที่มีทุกข์มาก ให้มีทุกข์น้อย ที่มีทุกข์น้อย ให้พ้นทุก
        แผ่บุญให้กับบรรพบุรุษ ผู้มีพระคุณ หรือ ผู้มีชีวิตอยู่ (ผู้ที่รักและไม่รัก ย่อมได้อภัยทาน ไม่มีเวรไม่มีภัยต่อกันอีก) เฉพาะเจาะจง นึกถึงเขาด้วยใจจริง ขอให้เขาได้บุญยิ่งๆ ขึ้นไป มีความสุข สำเร็จในชีวิต หน้าที่การงาน ฯลฯ
(หมายเหตุไม่แผ่บุญให้เจ้ากรรมนายเวรเพราะเป็นฝ่ายตรงข้าม ถ้าเขาได้กำลัง จะทำให้เขามีกำลังส่งเสริมให้ชีวิตเรามีอุปสรรค)

เขยน้อยธรรมดา




มีชายสูงอายุคนหนึ่งมีฐานะร่ำรวย ตะแกมีลูกสาวอยู่สองคน พวกหนุ่มๆต่างก็มุ่งหวังที่จะเป็นลูกเขยของแกกันทั้งหมู่บ้าน แต่ก็ประสบความสำเร็จเพียงสองคนเท่านั้น เขยคนโตเป็นคนประจบพ่อตาเก่ง มีนิสัยคล้อยตามพ่อตาจนทำให้พ่อตาออกจะลำเอียงต่อเขยคนเล็ก เพราะว่าเจ้าลูกเขยคนเล็กบวชมานาน    แก่วัด พูดน้อย มีความคิดอิสระ ไม่คล้อยตามพ่อตาง่ายๆและคำพูดที่พ่อตาไม่ชอบมากก็คือ ธรรมด๊าธรรมดาของเจ้าเขยเล็ก
วันหนึ่ง ว่างจากธุระอยู่กันพร้อมหน้า ทั้งพ่อตาและเขยใหญ่เขยเล็ก พ่อตาก็คิดที่จะลองปัญญาของเจ้าลูกเขยทั้งคู่ขึ้นมา จึงถามเจ้าเขยใหญ่ก่อนว่า "เอ็งรู้ไหม ?  X ทิดใหญ่ว่า เพราะอะไร ? ที่ทำให้เอ็งมาได้กับลูกสาวข้า"
"ก็เพราะบุญวาสนาที่เราทั้งคู่ได้สั่งสมมาแต่ปางก่อนน่ะสิครับ ชาตินี้ถึงได้เกิดมาเป็นเนื้อคู่กัน
ถ้าคู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกันเลย
หากไม่ใช่คนที่เคย
ก็ป่วยการที่จะชะเง้อคอคอย
แล้วอีกอย่างก็ด้วยอำนาจเสน่ห์ของคุณพ่อ เพราะคุณพ่อเป็นคนมีน้ำใจ ใครๆก็นับถือยกย่อง พวกหนุ่มๆ ต่างก็ใจจดใจจ่อที่จะได้คุณพ่อเป็นพ่อตาเหมือนใจจะขาดไปตามๆกัน" ฯลฯ สารพันเหตุผล ที่จะยกยอพ่อตา ซึ่งล้วนแต่ไพเราะจับใจพ่อตาทั้งนั้น ยิ่งซักเจ้าเขยใหญ่ก็ยิ่งตอบแบบวัวพันหลัก คือไม่ได้ไปไหน วนอยู่อย่างนั้นนั่นเอง ซึ่งล้วนแต่เป็นคำเยินยอพ่อตาทั้งนั้น จนบางครั้งก็ทำให้พ่อตาสงสัย เพราะว่าความดีที่เจ้าเขยใหญ่ยกมาปอปั้นนั้น บางอย่างก็ไมมีในตัวของแกเลย ฉะนั้นถึงจะรักเขยใหญ่แต่ก็ไม่ค่อยวางใจนักเพราะ
รักตาลหลงหวานขึ้นปีนต้น
ระวังตนตีนมือระมัดมั่น
เหมือนคบคนคำหวานรำคาญครัน
ถ้าพลั้งพลันจะเจ็บอกเหมือนตกตาล
เศรษฐีคนนี้ถึงจะรักเจ้าเขยใหญ่อย่างไร ก็ยังมีสติเพราะเกรงจะเจ็บอกเหมือนตกตาล จึงยังไม่ให้คะแนนเสน่หาเจ้าเขยใหญ่อย่างหมดเนื้อหมดตัว แล้วแกก็หันมาถามเจ้าเขยเล็กว่า " X ทิดเล็กล่ะ เอ็งรู้สึกอย่างไร ? ที่มาได้กับลูกสาวข้า"
"ธรรมดาครับพ่อ" เจ้าเขยเล็กตอบสั้นจู๋ "ธรรมดายังไงวะ" พ่อตาถามซ้ำด้วยเสียงสะบัดอย่างแสดงชัดว่าไม่พอใจ 
"ประเวณีมีทั่วทุกตัวสัตว์
 มิจำกัดเพศความตามวิสัย
 เป็นมนุษย์ครุฑาสุราลัย
 สุดแต่ใจจะปรองดองครองคู่กัน "
เจ้าเขยเล็กตอบพ่อตาด้วยสำนวนพระอภัยมณี "เกิดเป็นคนมันก็ต้องมีคู่ ถึงสัตว์ก็ยังมีคู่นี่ครับพ่อ ธรรมด๊าธรรมดา" "แล้วที่เอ็งได้ข้าเป็นพ่อตาล่ะ เอ็งรู้สึกอย่างไร ? " พ่อตาเค้นถาม ด้วยหวังว่าจะได้กินลูกยอจากเจ้าเขยเล็กบ้าง แต่เจ้าเขยเล็กกลับตอบว่า "ธรรมดาครับพ่อ"  "มันธรรมดายังไงวะ ? " "ก็ ... เป็นธรรมดาที่ได้เป็นลูกเขยเศรษฐี หนูตกถังข้าวสาร ก็ต้องยินดีเป็นธรรมดาครับพ่อ"
คำตอบของเจ้าเขยเล็กทำเอาพ่อตาสะอึก ไม่ชอบใจเลย แต่ว่าเหตุผลของมันก็ง่ายจนเห็นได้ชัด โกรธมันไม่ลงเหมือนกัน ถึงจะไม่ชอบใจ แต่ก็ต้องคล้อยตามมัน เพราะว่ามันพูดความจริง ถึงจะไม่ชอบแต่ก็เกลียดมันไม่ลง
อยู่มาวันหนึ่ง พ่อตาลูกเขยก็เดินทางไปด้วยธุระบางอย่างทางเรือ ลูกเขยเล็กนั่งพายอยู่ข้างหน้า ลูกเขยใหญ่นั่งพายอยู่ข้างหลัง  ส่วนตัวพ่อตาก็นั่งอยู่ตรงกลาง ตอนไปทีแรกก็ไม่มีอะไร แต่พอนั่งไปนานๆพ่อตาชักเบื่อเหลือบไปเห็นกอไผ่เข้า  ก็เลยถามเจ้าเขยใหญ่ว่า "หน่อไผ่ทำไม?มันถึงแทงดินขึ้นมาได้วะ X ทิดใหญ่" "ก็หน่อไผ่มันแข็งและแหลมนี่ครับคุณพ่อ" เจ้าเขยใหญ่ตอบ "แล้วเอ็งล่ะ X ทิดเล็ก เอ็งมีความเห็นว่าอย่างไร?" "ธรรมดาครับพ่อ" "ธรรมดายังไงวะ" "ก็มันไม่จำเป็นต้องแหลมมันก็ยังแทงดินขึ้นมาได้ มันเป็นธรรมดาของมันครับ ก็ดูแต่เห็ดสิ มันไม่แหลมแล้วก็ไม่แข็ง แต่มันก็ยังแทงดินทะลุขึ้นมาได้เลยครับ มันเป็นของธรรมด๊าธรรมดาครับพ่อ" คำตอบของเจ้าเขยเล็กทำให้พ่อตาต้องนิ่ง เพราะไม่รู้จะหาข้อโต้แย้งอย่างไร จนกระทั่งแกเหลือบไปเห็นของสิ่งหนึ่งเข้า แกก็เลยถามเจ้าเขยใหญ่ว่า "ทำไม ? เป็ดมันถึงลอยน้ำได้วะ เจ้าทิดใหญ่" "ก็มันมีขนนี่ครับคุณพ่อ ขนของมันไม่เ X ยกน้ำ ก็เลยทำให้มันลอยได้ครับ คุณพ่อ" เจ้าเขยใหญ่ตามหลักวิชาการ "เออ ! จริงของเอ็ง แล้ว X ทิดเล็กล่ะ ? เอ็งว่าอย่างไร ? ที่เป็ดมันลอยน้ำได้"  แกยอมรับพร้อมทั้งถามเจ้าเขยเล็กด้วยหวังจะต้อนให้จนมุม "มันเป็นธรรมดาครับพ่อ" "ธรรมดายังไงวะ ?" "ก็ลูกมะพร้าวมันมีขนเมื่อไหร่ล่ะ  แต่มันก็ยังลอยน้ำได้ มันเป็นธรรมดาของมันครับ ถ้ามันจะลอย ถึงไม่มีขนมันก็ลอยได้ เป็นธรรมด๊าธรรมดาครับพ่อ" พอได้ฟังคำตอบก็ทำให้พ่อตานิ่งอีกแล้วครับทั่น  พอผ่านจากฝูงเป็ดก็มาเจอเอาฝูงห่านเข้า พ่อตาก็ถามเจ้าเขยใหญ่ว่า "ทำไม ? ห่านมันถึงร้องเสียงดังวะ  X ทิดใหญ่"  "ก็มันคอยาวนี่ครับคุณพ่อ"  "เออ !จริงของเอ็ง แล้ว X ทิดเล็กล่ะ" ร้องถามเจ้าเขยเล็กบ้าง "ธรรมดาครับพ่อ" "ธรรมดา ยังไงวะ ?"  "ก็ดูแต่อึ่งอ่างสิ คอมันสั้นนิดเดียวแต่มันก็ร้องเสียงดังเหมือนกัน" พ่อตาเป็นอึ่งกิมกี่อีกแล้วครับทั่น
พอเสร็จธุระแล้วก็พากันกลับบ้าน พอเรือจอดท่าแล้ว ต่างก็พากันขึ้นจากเรือเดินเข้าบ้าน พ่อตาก็เหลือบไปเห็นกอหญ้าที่ข้างกระไดใกล้ตุ่มน้ำสำหรับล้างเท้า ก็ถามเขยใหญ่ว่า "ทำไม ? หญ้ามันจึงขึ้นรกเฉพาะตรงนี้วะ X ทิดใหญ่" "ก็มันถูกน้ำราดรดทุกวันนี่ครับคุณพ่อ มันก็งามน่ะสิ" "เออ ! จริงของเอ็ง แล้ว X ทิดเล็กล่ะ ทำไม ? หญ้ามันถึงงามเฉพาะตรงนี้" แกหันไปไล่เบี้ยเอากับเจ้าเขยเล็ก "มันเป็นธรรมดาครับพ่อ" เจ้าเขยเล็กก็ยังยืนยันคำว่าธรรมดาของตน เอ ! ตลอดเวลาเอ็งก็พูดแต่คำว่าธรรมดา แล้วเรื่องนี้มันธรรมดายังไงวะ ?” พ่อตาชักเริ่มโกรธ ก็มันงอกงามของมันเองถ้ามันไม่งอกงามถึงจะรดน้ำอย่างไรมันก็ไม่งอกงาม ดูแต่หัวพ่อสิ เห็นรดน้ำอยู่วันละหลายๆเที่ยวยังไม่เห็นเส้นผมมันจะขึ้นนี่ครับพ่อ
เฮ้อ ! ก็เลยสรุปความได้ว่าเจ้าสองเขยนี่มีพ่อตาศรีษะล้าน แล้วเจ้าเขยเล็กก็ดันไปพาดพิงถึงศรีษะของพ่อตาเข้า ท่านผู้อ่านก็ลองคิดเอาเองเถอะครับ ข้าพะเจ้าไม่กล้าเขียนหรอกมันจะสยดสยองเกินไปอ่ะ
การที่เราเห็นทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดา ก็จะช่วยให้เรื่องต่างๆยุติ และไม่ต้องค้นคว้าหาสาเหตุให้มันปวดสมอง ไม่ต้องพูดมาก พูดสั้นๆ แต่ก็ตรงกับความเป็นจริง ถึงจะไม่ถูกใจคนฟังนัก แต่ก็หาเหตุผลมาค้านยาก เหมือนอย่างเจ้าเขยเล็ก แต่ก็ต้องถูกเกลียดชังอย่างหลีกเลี่ยงไม่พ้น เพราะดันไปตอบกระทบปมด้อยของพ่อตาเข้า  ก็เลยขอเตือนท่านผู้อ่านที่เป็นเขยเล็กหน่อยนะครับว่าพยายามอย่าทำให้คุณพ่อตาโมโหโกรธา เพราะอาจจะเสี่ยงต่อการถูกหยึดภริยาคืน หรือโดนตัดออกจากกองมรดกก็เป็นได้ ( ด้วยความปรารถนาดีอ่ะ อิอิอิ )

ทำไมต้องชวนทำบุญบ่อย ๆ ?


            บุญ แปลว่า เครื่องชำระใจให้บริสุทธิ์  เมื่อใจบริสุทธิ์ ใจจะมีคุณภาพ ความใสความสว่างจะบังเกิดขึ้น  นี้แหละคือ  ตัวบุญ  กระแสบุญ  อยู่ตรงกลางดวงบุญ 
บุญเกิดขึ้นเมื่อเราให้ทาน  รักษาศีล หรือเจริญภาวนา  จะทำให้จิตมีคุณภาพขึ้น  มีอานุภาพส่งกระแสบุญไปทุกทิศทุกทาง สามารถดึงดูดสมบัติทั้งหลายที่มีอยู่ในโลกได้
เมื่อยามใดที่เรามีบุญ  กระแสบุญจะส่งผล  เราก็รวมสมบัติให้มาเป็นของเราได้ แต่ยามใดบุญน้อย กระแสบุญก็อ่อนตัวลง สมบัติแม้มีอยู่ก็สูญสลายไป  พลัดพรากไป  เพราะไม่มีแรงดึงดูดเข้ามา            
           เพราะฉะนั้น สมบัติจะอยู่กับเราได้ ต่อเมื่อเรามีบุญ ถ้าหมดบุญก็เปลี่ยนมือไป  บุญจึงเป็นสิ่งสำคัญ   แม้เรามองไม่เห็นด้วยตา สัมผัสไม่ได้ด้วยมือ  แต่ว่าสิ่งนั้นมีอยู่ จะเห็นได้ก็ต้องเข้าถึงธรรมกาย  มีญาณทัสสนะเกิดขึ้น เราจะเห็นกระแสธารแห่งบุญ  ซึ่งอยู่ในกลางดวงบุญ  คอยส่งกระแสออกไปทุกทิศทุกทาง 
           แม้แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ในระหว่างที่สร้างบารมี ท่านก็สั่งสมบุญของท่านอยู่เป็นนิจ เพราะท่านรู้เห็นว่า บุญเป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิต ตั้งแต่ชีวิตในระดับของปุถุชน จนกระทั่งเป็นพระอริยเจ้า
คุณครูไม่ใหญ่
                                                                                                          5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2538

ทำไมจึงตั้งชื่อว่า..วัดพระธรรมกาย?

       
       คำว่า “พระธรรมกาย” เป็นกายตรัสรู้ธรรมภายใน  หมายถึง พระพุทธเจ้าภายในตัวของเรา ที่ใช้คำนี้นำมาประดิษฐานเป็นชื่อของวัด  เป็นชื่อของมูลนิธิ เพราะคำว่า “ธรรมกาย” แม้มีอยู่ในตัว  คนรู้ได้ยาก  แล้วก็เกิดขึ้นได้ยากในโลก  ก็อยากจะคงคำนี้เอาไว้
       ป้าย “วัดพระธรรมกาย”  หลวงพ่อจึงให้ตอกเสาเข็มลึกลงไป ๒๑ เมตร  ความจริงแล้วป้ายไม่ได้หนักอะไร แต่วัตถุประสงค์เพื่อให้คำนี้อยู่นาน ๆ เผื่อโบสถ์ วิหาร ศาลาการเปรียญพังไปแล้ว  แต่ป้ายยังอยู่ ใครผ่านไปผ่านมา เห็นป้าย “วัดพระธรรมกาย”  จะได้เฉลียวใจว่า    คำนี้มีความสำคัญอย่างไร  จะได้เกิดการศึกษาเรียนรู้ที่มาที่ไปว่าเป็นอย่างไร
คุณครูไม่ใหญ่
25 มีนาคม พ.ศ. 2547